Tuvalet eğitimi = Anne Sabrı


Geçtiğimiz hafta Mavinin Güncesi ne konuk yazar olmuştum. Tuvalet eğitimimizin diğer ayrıntılarını da bu yazımda yazdım.

"Tuvalet eğitimi çocuktan çocuğa farklılık gösterse de çok özveri isteyen bir konu. İki tarafında bu eğitime hazır olması gerekli, özellikle de annenin. Çocuğun hazır olduğunu tuvalet ihtiyacı geldiğinde; kenara saklanma, çömelme isteğinin gelmesi ve bezden rahatsız olması ile anlayabiliriz. Eğer anne bunları gözlemliyor ve kendinin de bu eğitime hazır olduğunu hissediyorsa tuvalet eğitimine başlanmalı. Eğitimin başlangıç yaşı ise genellikle 2-3 yaş arası olarak tavsiye ediliyor.

Biz tuvalet eğitiminde neler yaşadık, kısaca bahsedeyim;

Nil 2,5 yaşındayken eğitime başladım, ben birden bezi hayatımızdan çıkarmayı değil de kademe kademe ilerlemeyi tercih ettim. Kızımdan öncelikle tuvalet ihtiyacı geldiğinde bana söylemesini istedim. Bu şekilde en azından olayı daha iyi kavraya bildi yani ‘Çişim geldiğinde anneme söylemeliyim’ algısını yaratmayı başardım. Sonra bezi attık, kızıma uygun bir dille tuvaleti geldiğinde bana söylemesini, beraber oturağına gidip tuvaletini oraya yapması gerektiğini anlattım.

İşte anne sabrının son damlasına kadar kullanacağı kısım ise bundan sonra başlıyor  :)

‘Çişim geldi’ cümlesiyle aynı anda altına işemeler, ‘anne bak çişimi yapıyorum’ diyerek ben müdahale edene kadar işi bitirmeler ve en zoru da oturağa oturmayı kabul etmeme. Tüm bunlar olurken de ne kadar sabırlı ve anlayışlı bir insan olduğumun farkına vardım :)

Oturağa oturması için beraber oturağın üzerine sevdiği renkli etiketler yapıştırdık ve bir de hikâye yazdım. ‘Nil, tuvalette pembe böcükler varmış ve onlar çok susamış senden su istiyorlar. Hadi çişini yap da büyük tuvalete döküp onlara su verelim, yoksa çok üzülürler.’  Dememle birlikte heveslendi ve bu hikaye çok işe yaradı. Nil’e yapışarak bu hikâyeyi gerçekleştiren kene’nin de etkisini söylemeden geçemeyeceğim :)

Böylelikle gündüz tuvalet eğitimini bitirmiş, gece eğitimine başlamıştık. Gece ise altını bağlamaya devam ediyor ama belli saatlerde tuvalete kaldırıyordum. Zamanı hiç atlamamaya da özen gösteriyordum ki kendi de zamanla aynı saatlerde kalkabilsin. Ben gece saat 3 ve sabah 6 yı sabitlemiştim. Direk kucağıma alıp oturağın yanına getirdikten sonra ‘ kızım çişin var mı? bak tuvalete geldik’ diyerek oturtuyordum ve sonuç başarılı oluyordu. Eğer ben ‘kalk, çişini yapmaya gidelim’ deyip uyandırsaydım yataktan kalmak zor gelecek, itiraz edip ağlamaya başlayacaktı eminim :) Direk tuvaletin önüne getirdiğimde iş işten geçtiği ve zaten tuvaletin önünde olduğu için itiraz etme fırsatı olmuyordu. Tabiri caizse kuzu kuzu oturup çişini yapıyordu :) Şuan da bazen kendi kalkıyor bazen de aynı düzende devam ediyoruz.

Bizim tuvalet eğitimi hikayemiz işte bu şekilde. Tüm annelere bol sabırlar, çocuklarına da bezsiz günler dilerim.

Beni Takip Edin
 © by siyahanne


Yorumlar

  1. Bizde bezi atıp sorunsuz kurtulanlardanız çok şükür . :) Gece bizde sizinle aynıyız . 2 kez kucaklayıp tuvalete oturtup uyur uykusunda çiş yaptırıyorum yapıyor da . Bezi de atınca daha bir büyümüş oluyorlar sanki . :)
    Gerçekten sabırlı olunursa iyi sonuçlar elde ediliyor .

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet sabır çok önemli, eğitime başlayıp pes eden annelerde az değil.

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kızım Az Kalsın Zehir İçiyordu

Sürpriz Yumurtadan Müzik Aleti yapımı

Çocuklar İçin 'Ev Yapımı Limonata' Tarifi