İkinci Çocuk Meselesi



Bloğumun ilk konuk yazarı Gülşah ÖNEN bize, yani ikinci çocuk düşünenlere güzel bir yazı yazdı. Benimde ikilemde kaldığım ve kafamda bir çok soru işaretiyle devamlı düşündüğüm noktalara tercüman olan bir yazı olmuş.

Kendisine çok teşekkür ediyorum...


23 yaşında plansız bir şekilde anne oldum. Evet çok erkendi ama o minicik beden hayata sımsıkı bağlanmama, aldığım her nefese şükretmeme sebep oldu. Fakat anneanne eline bırakıp işe dönmek çok zoruma gittiğin de “benden bu kadar 2.çocuk yaparak vicdanıma daha fazla yüklenemem” dedim ve daha yolun başında oğluma kardeş yapmama sözünü verdim.

 7 sene yalnız büyüyen oğlum hiçbir zaman kardeş istemedi. Hatta kendinden ufak tüm çocuklardan hep kaçtı. İyimi yapıyoruz kötümü derken anne babası vefat etmiş bir kızın annesinin mezarı başında “annemm bana kardeş yaptığın için binlerce kere teşekkür ederim” dediğini duydum. Ailesinin ölümünden sonra yalnız kalan kız kardeşiyle birlikte hayata tutunmuşlar. İşte bu sahne beni benden aldı. Kendimi çok bencil hissettim. Ne olursa olsun 2.çocuğu yapacağım dedim çok şükür Allah izin verdi ve sağlıklı bir kızım oldu.

 Başlarda “kardeşe gerek yok” diyen oğlum ise şimdi en büyük destekçim. Evet 7 sene den sonra yeniden bir bebek bakımıyla uğraşmak çok zor oldu. Geceleri sık sık uyanmak, uykusuz işe gitmek, diş sancısı, uyku düzeni,2 yaş sendromu derken her şey başa sarıldı. Kızım oğluma göre çok zor bir çocuk. Uykusuz, inatçı, ağlamayı çok seven, her diş çıkarma evresinde bizi bizden alan bir evlat. Kısaca hiçbir şey karşıdan görüldüğü gibi güllük gülistanlık değil.

  Ama kabul etmeliyim ki evimize apayrı bir neşe getirdi. 7 sene de özlediğimiz bebek kokusunun tadını çıkara çıkara değerlendirdik. Hepimiz ağzının içine bakıyoruz. Oyun oynarken oyunu bırakıp gidip gidip abisinin boynuna sarılıyor. Abisi de “iyi ki kardeşim olmuş anne “ dedikçe ben aldığım karardan dolayı daha bir gururlanıyorum.

 Evet hala çalışıyorum.2.çocuğuna bakamam diyen annem de şuan kızımı büyütüyor. Maddi gücüm çok çok iyi değil orta diyebiliriz. Oğlum da özel okulda değil devlet okulunda okuyor. 2.çocuk da en çok ikisine de iyi bir eğitim imkanı verebilir miyiz konusunda çok zorlandık. Ama kabul etmeliyiz ki ben çocuklarımı en iyi okullar da bile okutsam bu ülke de arkan sağlam olmadıkça ya çocuğun askerde şehit olur (Allah korusun) ya da milyonlarca işsiz arasına girer. Kimisine çok saçma gelebilir ama benim daha doğrusu bizim doğrumuz buydu. 2.çocuğu yapmamış olsam da daha ilkokul da oğlumu özel okula vermeyeceğimi kesinleştirince 2.çocuk fikri daha kolay kafamıza yerleşti. Kızımı kucağıma alınca endişelerimin ne kadar yersiz olduğunu daha o an çok iyi anladım.

 Hep tartışılan yaş farkına gelince; iyi ki arayı bu kadar uzun tutmuşum diyorum. Yaş farkı az olan annelerin en büyük tesellisi büyüdüklerin de arkadaş gibi olacaklar sözüdür. Ama onlar büyüyene kadar anne her iki çocuğa yetişmek için perişan oluyor. Büyük olan çocuk daha ufacıkken abisin/ablasın moduna geçiriliyor. Hele ki anne çalışıyorsa daha çok zorlanıyor. Bizde böyle bir şey olmadı oğlum kıskanma olayı da yaratmadı. Kızımı oğlumla birlikte büyütmeye devam ediyoruz.

Şimdi  gelelim asıl soruya. Kardeş şart mı?

 Canı gönülden söylüyorum. Eğer imkanlar yeterliyse, birde bebeğe bakacak biri sorunu yoksa evet KARDEŞ ŞART. Kendiniz için değil, evliliğinizi kurtarmak için hiç değil sadece ilk çocuğunuz için şart diyorum. Şimdi kardeşleriyle küs olanlar da gülecektir benim bu yazdıklarıma ama bir hastalık olduğun da elini yine küs olduğu kardeşi tutacaktır.

 Dipnot olarak belirtmekte istiyorum ki anne 2.çocuğun sorumluluğuna hazır değilse hiç kimse kendini zorlamamalı. Anne mutlu olmadığı sürece çocuklar da mutlu olmaz o yüzden birazcık da olsa önce ben demeyi öğrenmek gerekiyor.

 Kısaca; arada isyan etsem de kafamı yastığa koyduğum an da iyi ki 2 çocuk doğurmuşum diyorum.

Sevgiler,
Gülşah ÖNEN



Beni Takip Edin
 © by siyahanne

Yorumlar

  1. konuk ettiğin için teşekkür ederim canım :) sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eline sağlık canım :) benden de Sevgiler.

      Sil
  2. Kardesın yerini hiç birsey tutmuyor.Benim çocuklarımın arasısı da 7 ma bu yas aralığı ılerkı yaslarda kapanıyor.

    YanıtlaSil
  3. Gülşah her zamanki samimiyetiyle yaşadıklarını ve hissettiklerini yazmış. İki kızımın arası 18 ay; dediği gibi çok mücadele ve yorgunluk yaşıyorsunuz. Küçük kızım, bir sürpriz olarak aramıza katıldı. İyi ki dünyaya gelmiş. Çok şükür ikiside sağlıklı.
    Evet, ikiside kimi zaman birbirlerinin canına okuyor. Boşanmış ailelerde kardeş; kimi zaman diğerinin can simidi oluyor. En azından benim gözlemlediğim noktalar buydu.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kızım Az Kalsın Zehir İçiyordu

Sürpriz Yumurtadan Müzik Aleti yapımı

Çocuklar İçin 'Ev Yapımı Limonata' Tarifi