İkinci Çocuk Meselesi
Bloğumun ilk konuk yazarı Gülşah ÖNEN bize, yani ikinci çocuk düşünenlere güzel bir yazı yazdı. Benimde ikilemde kaldığım ve kafamda bir çok soru işaretiyle devamlı düşündüğüm noktalara tercüman olan bir yazı olmuş.
Kendisine çok teşekkür ediyorum...
23
yaşında plansız bir şekilde anne oldum. Evet çok erkendi ama o minicik beden
hayata sımsıkı bağlanmama, aldığım her nefese şükretmeme sebep oldu. Fakat
anneanne eline bırakıp işe dönmek çok zoruma gittiğin de “benden bu kadar
2.çocuk yaparak vicdanıma daha fazla yüklenemem” dedim ve daha yolun başında
oğluma kardeş yapmama sözünü verdim.
7
sene yalnız büyüyen oğlum hiçbir zaman kardeş istemedi. Hatta kendinden ufak
tüm çocuklardan hep kaçtı. İyimi yapıyoruz kötümü derken anne babası vefat
etmiş bir kızın annesinin mezarı başında “annemm bana kardeş yaptığın için
binlerce kere teşekkür ederim” dediğini duydum. Ailesinin ölümünden sonra
yalnız kalan kız kardeşiyle birlikte hayata tutunmuşlar. İşte bu sahne beni
benden aldı. Kendimi çok bencil hissettim. Ne olursa olsun 2.çocuğu yapacağım
dedim çok şükür Allah izin verdi ve sağlıklı bir kızım oldu.
Başlarda
“kardeşe gerek yok” diyen oğlum ise şimdi en büyük destekçim. Evet 7 sene den
sonra yeniden bir bebek bakımıyla uğraşmak çok zor oldu. Geceleri sık sık
uyanmak, uykusuz işe gitmek, diş sancısı, uyku düzeni,2 yaş sendromu derken
her şey başa sarıldı. Kızım oğluma göre çok zor bir çocuk. Uykusuz, inatçı,
ağlamayı çok seven, her diş çıkarma evresinde bizi bizden alan bir evlat.
Kısaca hiçbir şey karşıdan görüldüğü gibi güllük gülistanlık değil.
Ama kabul etmeliyim
ki evimize apayrı bir neşe getirdi. 7 sene de özlediğimiz bebek kokusunun
tadını çıkara çıkara değerlendirdik. Hepimiz ağzının içine bakıyoruz. Oyun
oynarken oyunu bırakıp gidip gidip abisinin boynuna sarılıyor. Abisi de “iyi ki
kardeşim olmuş anne “ dedikçe ben aldığım karardan dolayı daha bir
gururlanıyorum.
Evet
hala çalışıyorum.2.çocuğuna bakamam diyen annem de şuan kızımı büyütüyor. Maddi
gücüm çok çok iyi değil orta diyebiliriz. Oğlum da özel okulda değil devlet
okulunda okuyor. 2.çocuk da en çok ikisine de iyi bir eğitim imkanı
verebilir miyiz konusunda çok zorlandık. Ama kabul etmeliyiz ki ben çocuklarımı en iyi
okullar da bile okutsam bu ülke de arkan sağlam olmadıkça ya çocuğun askerde
şehit olur (Allah korusun) ya da milyonlarca işsiz arasına girer. Kimisine çok
saçma gelebilir ama benim daha doğrusu bizim doğrumuz buydu. 2.çocuğu yapmamış
olsam da daha ilkokul da oğlumu özel okula vermeyeceğimi kesinleştirince
2.çocuk fikri daha kolay kafamıza yerleşti. Kızımı kucağıma alınca
endişelerimin ne kadar yersiz olduğunu daha o an çok iyi anladım.
Hep
tartışılan yaş farkına gelince; iyi ki arayı bu kadar uzun tutmuşum diyorum. Yaş
farkı az olan annelerin en büyük tesellisi büyüdüklerin de arkadaş gibi
olacaklar sözüdür. Ama onlar büyüyene kadar anne her iki çocuğa yetişmek için
perişan oluyor. Büyük olan çocuk daha ufacıkken abisin/ablasın moduna
geçiriliyor. Hele ki anne çalışıyorsa daha çok zorlanıyor. Bizde böyle bir şey
olmadı oğlum kıskanma olayı da yaratmadı. Kızımı oğlumla birlikte büyütmeye
devam ediyoruz.
Şimdi gelelim asıl soruya. Kardeş şart mı?
Canı
gönülden söylüyorum. Eğer imkanlar yeterliyse, birde bebeğe
bakacak biri sorunu yoksa evet KARDEŞ ŞART. Kendiniz için değil,
evliliğinizi kurtarmak için hiç değil sadece ilk çocuğunuz için şart diyorum.
Şimdi kardeşleriyle küs olanlar da gülecektir benim bu yazdıklarıma ama bir
hastalık olduğun da elini yine küs olduğu kardeşi tutacaktır.
Dipnot
olarak belirtmekte istiyorum ki anne 2.çocuğun sorumluluğuna hazır değilse hiç
kimse kendini zorlamamalı. Anne mutlu olmadığı sürece çocuklar da mutlu olmaz o
yüzden birazcık da olsa önce ben demeyi öğrenmek gerekiyor.
Kısaca; arada isyan etsem de kafamı yastığa
koyduğum an da iyi ki 2 çocuk doğurmuşum diyorum.
Sevgiler,
Gülşah ÖNEN
Beni Takip Edin
© by siyahanne
konuk ettiğin için teşekkür ederim canım :) sevgiler
YanıtlaSilEline sağlık canım :) benden de Sevgiler.
SilKardesın yerini hiç birsey tutmuyor.Benim çocuklarımın arasısı da 7 ma bu yas aralığı ılerkı yaslarda kapanıyor.
YanıtlaSilGülşah her zamanki samimiyetiyle yaşadıklarını ve hissettiklerini yazmış. İki kızımın arası 18 ay; dediği gibi çok mücadele ve yorgunluk yaşıyorsunuz. Küçük kızım, bir sürpriz olarak aramıza katıldı. İyi ki dünyaya gelmiş. Çok şükür ikiside sağlıklı.
YanıtlaSilEvet, ikiside kimi zaman birbirlerinin canına okuyor. Boşanmış ailelerde kardeş; kimi zaman diğerinin can simidi oluyor. En azından benim gözlemlediğim noktalar buydu.