Benden de bir 'iş' dökme
Dün akşam sevgili Şebnem yani nam-ı diğer 'Manyak Annenin paylaştığı yazıyı okuduğumda, içim titredi çünkü yazdığı yazının birçok cümlesinde kendimi de gördüm. Yazıyı Buradan okuyabilirsiniz.
Ve bende bu konu hakkında bir şeyler yazmak istiyorum.
Benim için işsizlik iki 'ye ayrılıyor. şöyle ki;
Nil'den önce;
Yoğun çalışma dönemi ardından birden kendimi 'işsiz' olarak buldum. Başlarda 'dinleneyim' olarak başlayan bu eylem sonrasında eve kapanıp depresyona girmeye kadar gitti özellikle de çevre faktörünün etkili olduğu bu dönemim ağır laflarla ve iğnelemelerle dolu.
'Diploması olanları da görüyoruz iş bulamıyorlar' ve özellikle bana hitaben söylenen 'Sen daha iş bulamadın mı?' (Buradaki 'daha' ya dikkatinizi çekmek istiyorum) gibi.
Yok, dediğim de ise 'sen iş beğenmiyorsun galiba' demeleri saçma eleştiriden başka birşey değildi oysaki. Bir sürü sertifika, eğitim, okumuşluk, ful tecrübe e bırak da az buçuk ayırayım.
Tabi bu arada gittiğim hepsi birbirinden saçma, tıpkısının aynısı iş görüşmeleri var. Cv'de adresimi yazmama rağmen çağırıp 'Aaa siz bizim firmaya uzak oturuyorsunuz' deyip görüşmeyi bitirenler. Çalışma isteğimi anlattığım da 'Niye bu kadar çalışmaya heveslisiniz?' diye sorulan 'Benim de eşim çok çalışmak istedi, iş buldu beni bıraktı' deyip eşinle beni kıyaslayan insancıklar ve daha niceleri...
Sonra Hamileliğimle zaten yitirmiş olduğum iş bulma umudum tamamen yok oldu.
Nil'den sonra;
Doğum, lohusalık, alışma dönemi derken çalışmak kelimesini düşünemedim bile, tabiki bu sırada birbirinden enteresan yorumlar yinede bitmedi gitti.
Mesela;
'Çalışıp ne yapacaksın, bak senin işin ayağına geldi' 'Artık senin işin, kızın' gibi.
Sayın, anneliği 'iş' olarak gören zihniyet! Ben anne olmak için bir yerlere cv gönderdiğimi hatırlamıyorum. Annelik görevleri vardır evet ama bunlar 'iş' değildir. İşi daha çok beyninle, Anneliği ise kalbin ve ruhunla hissedip uygularsın. Bunu ayırt edip cümle kurmak sana kalmış tabii.
Şuan da içimdeki çalışma dürtüsünü bastıramıyorum, çünkü ben bu değilim. Benim bilgi üretmem gerekli. Sadece evde olup çocuk, temizlik, yemek üçgeninde sıkışmak bana göre değil. Kendimi ve alanımı devamlı geliştirmek, çocuğuma maddi, manevi kaliteli şeyler vermek istiyorum. Ayrıca başaracağıma da inanıyorum.
Moralimizi bozanlar, aslında bilmiyorlar ki 'İşsizlik en ağır iştir' özelikle de bizim gibi üretmek isteyen, amaçları olan anneler için.
Ve bende bu konu hakkında bir şeyler yazmak istiyorum.
Benim için işsizlik iki 'ye ayrılıyor. şöyle ki;
Nil'den önce;
Yoğun çalışma dönemi ardından birden kendimi 'işsiz' olarak buldum. Başlarda 'dinleneyim' olarak başlayan bu eylem sonrasında eve kapanıp depresyona girmeye kadar gitti özellikle de çevre faktörünün etkili olduğu bu dönemim ağır laflarla ve iğnelemelerle dolu.
'Diploması olanları da görüyoruz iş bulamıyorlar' ve özellikle bana hitaben söylenen 'Sen daha iş bulamadın mı?' (Buradaki 'daha' ya dikkatinizi çekmek istiyorum) gibi.
Yok, dediğim de ise 'sen iş beğenmiyorsun galiba' demeleri saçma eleştiriden başka birşey değildi oysaki. Bir sürü sertifika, eğitim, okumuşluk, ful tecrübe e bırak da az buçuk ayırayım.
Tabi bu arada gittiğim hepsi birbirinden saçma, tıpkısının aynısı iş görüşmeleri var. Cv'de adresimi yazmama rağmen çağırıp 'Aaa siz bizim firmaya uzak oturuyorsunuz' deyip görüşmeyi bitirenler. Çalışma isteğimi anlattığım da 'Niye bu kadar çalışmaya heveslisiniz?' diye sorulan 'Benim de eşim çok çalışmak istedi, iş buldu beni bıraktı' deyip eşinle beni kıyaslayan insancıklar ve daha niceleri...
Sonra Hamileliğimle zaten yitirmiş olduğum iş bulma umudum tamamen yok oldu.
Nil'den sonra;
Doğum, lohusalık, alışma dönemi derken çalışmak kelimesini düşünemedim bile, tabiki bu sırada birbirinden enteresan yorumlar yinede bitmedi gitti.
Mesela;
'Çalışıp ne yapacaksın, bak senin işin ayağına geldi' 'Artık senin işin, kızın' gibi.
Sayın, anneliği 'iş' olarak gören zihniyet! Ben anne olmak için bir yerlere cv gönderdiğimi hatırlamıyorum. Annelik görevleri vardır evet ama bunlar 'iş' değildir. İşi daha çok beyninle, Anneliği ise kalbin ve ruhunla hissedip uygularsın. Bunu ayırt edip cümle kurmak sana kalmış tabii.
Şuan da içimdeki çalışma dürtüsünü bastıramıyorum, çünkü ben bu değilim. Benim bilgi üretmem gerekli. Sadece evde olup çocuk, temizlik, yemek üçgeninde sıkışmak bana göre değil. Kendimi ve alanımı devamlı geliştirmek, çocuğuma maddi, manevi kaliteli şeyler vermek istiyorum. Ayrıca başaracağıma da inanıyorum.
Moralimizi bozanlar, aslında bilmiyorlar ki 'İşsizlik en ağır iştir' özelikle de bizim gibi üretmek isteyen, amaçları olan anneler için.
Yorumlar
Yorum Gönder